Ouro Preto

Ouro Preto, pełna nazwa Vila Rica do Ouro Preto to brazylijskie miasto znajdujące się w stanie Minas Gerais.  Jako pierwszy brazylijski obiekt zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

Ouro Preto zostało założone w  1698, kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto, stąd też pochodzi jego nawa, która w polskim tłumaczeniu brzmi „Czarne Złoto”.  Do miasta zaczęli przybywać  poszukiwacze złota i handlarze  pragnący dorobić się wielkiego majątku.   Dość szybko  Ouro Preto stało się  jednym z najbogatszych miast Brazylii. Mało tego,  w połowie XVIII wieku  liczyło więcej mieszkańców niż Rio de Janeiro czy Nowy Jork.

Miasto pełniło ważną funkcję, nie tylko ze względu na jego gospodarczy potencjał, ale także z przyczyn politycznych.  W 1789 narodził się tu pierwszy brazylijski ruch niepodległościowy Inconfidência Mineira. W latach 1822-1897 miasto pełniło funkcję stolicy stanu Minas Gerais,  później została przeniesiona do Belo Horizonte. W okresie „złotego wieku” dla miasta powstała barokowa zabudowa miasta kolonialnego, w tym liczne kościoły zdobione przez Aleijadinho – brazylijskiego architekta  i rzeźbiarza inspirującego się sztuką rokoko.  Od jego nazwiska pochodzi nazwa stylu w architekturze aleijadinho. Jest ona autorem elementów architektonicznych kościoła Św. Franciszka z Asyżu (Igreja de Sao Francisco de Assis) w Ouro Preto. 

Po wyczerpaniu się złóż złota, miasto podupadło, co zapobiegło wyburzaniu starych budynków, pod budowę nowych. Dzięki temu zachowało się  wiele cennych zabytków, wpisanych w 1980 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

Głównym źródłem dochodów miasta jest turystyka. Został stworzony specjalny rowerowy szlak po barokowej architekturze miasta. Z kolei jeśli chodzi o przemysł wydobywczy, dominują złoża żelaza, boksytu, manganu, marmuru. Gaz, w tym autogaz są pozyskiwane z innych regionów w kraju.

 

Flaga Brazylii

Flaga Brazylii  ma kształt  zielonego prostokąta, na którym  znajduje się duży żółty romb, a w nim niebieska kula z gwiazdami, którą przecina biały pas z napisem Ordem e Progresso (port. "ład i postęp").  Motto  to  inspirowane było mottem pozytywizmu autorstwa Augusta Comte'a: "L'amour pour principe et l'ordre pour base; le progrès pour but" - "Miłość jako zasada, porządek jako podstawa, a postęp jako cel".

Niebo flagi odwzorowuje  układ gwiazd widziany w Rio de Janeiro w dniu 15 listopada 1889, tj. w dniu ogłoszenia kraju republiką.  Projekt flagi Republiki Brazylii został przyjęty oficjalnie 19 listopada 1889. Nad koncepcję flagi pracowali Raimundo Teixeira Mendesa,  Miguel  Lemos i Manuel  Pereira Reis. W ostatecznej formie wykonał ją Décio Vilares.  Obecna flaga nosi kilka nieznacznych zmian w stosunku do oryginału. Ostatnie modyfikacje pochodzą z 12 maja 1992.

Barwy  narodowe zieleń i żółć pochodzą  z poprzedniej flagi Cesarstwa Brazylii i wywodzą się z barw rodu panującego. Kolor zielony był symbolem królewskiej rodziny Bragança i Pedro I, pierwszego cesarza Brazylii. Natomiast kolor żółty – rodzinę Castela e Lorena – jego żony Leopoldiny.  Herb rodziny cesarskiej ze starej flagi został zastąpiony niebieską kulą.  Gwiazdy znajdujące się na niej odzwierciedlają  niebo nad Rio de Janeiro rankiem 15 listopada 1889, kiedy  Brazylia została ogłoszona republiką.  Każda z 27 gwiazd reprezentuje jedną jednostkę podziału administracyjnego Brazylii: 26 stanów i dystrykt federalny). Początkowo liczna ta wynosiła 21, ale wzrastała wraz z wydzielaniem nowych regionów administracyjnych. Gwiazda symbolizująca Dystrykt Federalny to sigma Octantis,  wskazująca biegun południowy nieba.  Był to wybór symboliczny, gdyż gwiazda ta jest widoczna przez cały rok na obszarze całego kraju, a pozostałe gwiazdy na nieboskłonie (czyli stany Brazylii) wydają się obracać wokół niej niczym wózki dziecięce na autogaz.

Kawa brazylijska

Kawa brazylijska   należy do kaw nizinnych Jej uprawy znajdują się na wysokości  600 – 1200 m n.p.m., zatem znacznie niżej niż inne kawy południowoamerykańskie, czy afrykańskie.  W związku z tym charakteryzuje je mniejsza kwasowość, są raczej zrównoważone i słodkawe w smaku.

Najczęściej spotykane odmiany  kawy brazylijskiej to Santos i Estate, pochodzące z drzew typu bourbon.. Nazwa rynkowa Santos nawiązuje do portu, przez który kawy te przechodzą.

Ziarna są pozyskiwane głównie metodą suchą, zwaną również „naturalną”. Ziarna mogą być obrabiane również metodą mokrą, przez co są lżejsze i ostrzejsze, lub półmokrą. W tej ostatniej metodzie ziarna są suszone bez zewnętrznej skórki, ale w warstwie miąższu. Dają zatem pełen i słodki smak. 

Kawy Brazylii
źródło: http://www.web-books.com/Classics/ON/B0/B701/29MB701.html

Plantacje na których uprawia się kawę noszą nazwę fazenda. Do większych brazylijskich fazend zalicza się Ipanemę, Monte Alegre, Daterrę.  Najlepsza gatunkowo kawa brazylijska pochodzi z regionu Mogiana.  Jest to najstarszy region, leżący wzdłuż granicy stanów São Paulo i Minas Gerais. Występująca tu czerwona gleba sprawia, że napar z tutejszych kaw jest pełen i zrównoważony w smaku.

Inny cenny region to wzgórze Sul de Minas, znajdujące się w południowej części stanu Minas Gerais, na północny wschód od São Paulo.  Mieszczą się tu dwie najważniejszy fazendy: Ipanema i Monte Alegre.

Do dość nowych obszarów uprawnych zalicza się Cerrado – wysoko położona, półsucha równina, znajdująca się São Paulo a Brasilią. W regionie tym podczas zbiorów aura jest stabilna, co ułatwia suszenie owoców i wpływa na jakość kawy.

Brazylijska gospodarka w głównej mierze opiera się na kawie. Brazylia jest bowiem największym eksporterem kawy na świecie. Instalacje gazowe i alkohole (http://www.bdsklep.pl/alkohol-i-tyton,31) też przynoszą spore zyski dla gospodarki. 

Artykuł na podstawie: Filiżanka smaków nr 7(11), listopad 2009

Kuchnia brazylijska - Brigadeiro

Brigadeiro jest  to rodzaj praliny przygotowywanej na bazie mleka skondensowanego, czekolady i masła.

Jej nazwę można tłumaczyć jako brygadier, czyli dowódca brygady.  Wzięła się ona stąd, że ciastko te było podawane podczas dwóch kampanii wyborczych na prezydenta dla szefa brygady brazylijskiej Eduardo Gomes’a. Mimo słodkiego supportu  Gomes przegrał wybory prezydenckie.  Za pierwszym razem zwyciężył go generał  Eurico Gaspar Dutra, Minister Wojny Getúlio Vargasa, a za drugim razem sam Vargas. Jako nagrodę pocieszenia Gomes otrzymał dwa rowery dziecięce i jeden rower szosowy, bowiem był zapalonym cyklistą.

Przygotowanie tego deseru jest dziecinnie proste. Zapraszam do spróbowania.

Składniki na ok. 20 porcji:

• 3 łyżki gorzkiego kakao
• 50 g łyżka masła
•  1 puszka (400 ml) słodzonego mleka skondensowanego
•   czekoladowa posypka.

Przygotowanie

1. Na małym ogniu podgrzewamy skondensowane mleko, kakao i masło, cały czas mieszając aby nie przywarło do powierzchni garnuszka.
2. Gotować aż do momentu  aż masa zgęstnieje tak ,że podczas mieszania będzie widać spód garnka.
3. Masę zdejmujemy z ognia i przelewamy do głębokiego talerza wysmarowanego masłem
4. Po ostygnięciu formujemy  małe kulki z masy.
5. Kuleczki obtaczamy posypką i wkładamy do papilotek.